Dag 20 t/m 24

Dag 20

Doordat ik de wekker verkeerd had gezet moesten we vanochtend een beetje extra haasten om op tijd bij de boot te zijn die ons naar downtown San Francisco zou brengen vanaf waar we met de boot naar Alcatraz zouden varen. Gelukkig hadden we een ruime planning en kwamen we op tijd aan. 20 minuten met de ferry, helaas geen mooi uitzicht want, zoals ik al vaak gehoord had, lag een groot gedeelte van SF in de mist. Aan het vasteland was het gelukkig wel iets helderder. Mooi op tijd voor de afvaart naar Alcatraz, een excursie waar we allemaal erg naar uitkeken! De kaartjes hadden we al lang van te voren gereserveerd, dat was ook wel nodig want een bezoek aan dit voormalige gevangenis-eiland is zeer gewild. 

We werden ontvangen op het eiland door een wat oudere Amerikaan die in onvervalst Amerikaans wat bijzonderheden over het eiland vertelde (en de onvermijdelijke dit-mag-je-wel-en-dit-mag-je-niet-regels). We hebben een 'Escape-tour' gedaan, onder leiding van een vrijwilliger die van alles vertelde over een aantal ontsnappings-pogingen vanaf het eiland, het ene verhaal nog mooier dan het andere. Terwijl hij vertelde liet hij ons al wat plekken op het eiland zien. Hij vertelde heel beeldend en we konden het goed volgen(zo fijn dat alles in het Engels is :-).
Daarna hebben een audio-tour gedaan waarbij je door de celblokken geleid werd, dit was echt indrukwekkend.

     .    

Je hebt echt het gevoel dat je ín het verhaal zit, zoals wanneer je celdeuren hoort dichtgaan en wanneer je mensen hoort roepen enzo. De beroemde verhalen komen voorbij, zoals van de grote gevangen-opstand die er geweest is en van de ontsnappings-poging die uiteindelijk verfilmd is in 'Escape from Alcatraz'. We waren allemaal onder de indruk!

Wat grappig was dat iedereen met een koptelefoon rondloopt en in zijn of haar eigen taal het verhaal volg. Wanneer je je koptelefoon afdoet valt het pas op hoe stil het is....iedereen loopt heel geconcentreerd en stil rond te kijken, heel gek eigenlijk. Want het was best heel druk ondertussen.

In de bookstore was trouwens nog een ' former inmate' ( een oud gevangene) aanwezig om zijn boek te signeren, een soort Holleerder zeiden wij al.....gek idee dat hij hier echt gevangen heeft gezeten! 

Na bijna 5 uur op het eiland hebben we moeten besluiten om tòch de boot terug te nemen, we konden haast niet wegkomen.... vooral Ian had nog wel een tijdje willen blijven maar soms moet de reisleiding een beetje streng zijn....er is nog meer te zien!

Zoals bijvoorbeeld Fishermans Warf (pier 39), waar de wilde zeeleeuwen voor de kust liggen te chillen in de zon en de welbekende Cabel Car (de Muni).

.       

Het was leuk om de zeeleeuwen te zien, het is toch anders dan het Dolfinarium, hier hebben ze in principe alle vrijheid maar het lijkt of ze het leuk vinden om bekeken te worden. Pier 39 is heerlijk toeristisch, met allerlei winkeltjes en eettentjes, hoort er ook wel bij de vakantie.

De Cabel Car bleek een groot succes! Bij het startpunt wat we uitgekozen hadden stond een hele lange rij dus Ian, Jason en ik waren een beetje sceptisch of het wel de moeite waard was om zo'n poos te moeten wachten maar Derk wilde dit heel graag dus we zijn aangesloten in de rij. Een leuke bijkomstigheid was, dat de jongens al snel aanspraak kregen bij een heel aardig gezin uit San Francisco, met drie kleine kindjes. Tijdens het wachten hebben we heel leuk met hen gepraat, echt super aardig waren ze. Geïnteresseerd naar onze reis, naar waar we vandaan kwamen, de studie van de jongens en naar hoe het kan dat in Nederland het fietsen zo gewoon is. Ook hebben we gelachen om elkaars vooroordelen (zij dacht echt dat bij ons het landschap alleen bestaat uit glooiende groene heuvels met molens er op en dat alle vrouwen rondlopen met baskets aan de arm). Ze wisten nog leuke tips te geven over het vervolg van onze reis en ondertussen zaten de jongens een beetje met het jongste kindje (een super schattig jochie) te dollen. Echt leuk, zo'n onverwachtse ontmoeting! Sowieso hebben wij de ervaring opgedaan deze vakantie dat de Amerikanen over het algemeen aardig, beleefd en geïnteresseerd zijn. Soms lijkt het wel heel gemakkelijk gezegd:"Hi, how are you doing today???" maar over het algemeen zijn ze écht geïnteresseerd, vinden het leuk om te babbelen over waar je vandaan komt (op Alcatraz wist een medewerker dat in Utrecht -joetreg- één berg was: Austerlitz!) en wat je hier allemaal komt bekijken.
Ongemerkt ging de wachttijd zo heel snel voorbij en na een uurtje konden we instappen in de Cable Car, wat een leuke ervaring was dat, zeg! Handbediend en met zo'n karakteristiek belletje reden we steil (want the Streets of San Francisco zijn échte steil!) naar boven en later ook weer naar beneden door de stad. Het wordt echt nog als vervoermiddel gebruikt maar natuurlijk vooral door toeristen. We waren echt blij dat we dit gedaan hadden!

.  
We stapten uit bij Union Square, hét centrum van downtown SF dus daar hebben we nog even rondgelopen, op zoek naar een plekje om te eten. Het moest dit keer weer eens één van dé ketens zijn en het is 'Denny's' geworden, een onvervalste hamburgerzaak met heerlijke burgers!
Toen in stevige looppas terug naar de haven om de laatste ferry naar de camping te pakken!
Een prachtige dag in een prachtige stad!

Dag 21
Na drie vroege ochtenden hebben we vanochtend maar weer eens uitgeslapen! Rustig ontbeten (koffie, thee, toast, eitje, yoghurt, cereals: het ideale vakantie-ontbijt!) en toen met de camper nog een keer naar SF gereden, richting de pieren, om te kijken of we daar de camper voor een paar uur zouden kunnen parkeren. We wilden eigenlijk nog een keer fietsen huren, nu om over de Golden Gate-bridge te fietsen. Helaas, toen we over de brug reden met de camper, zagen we dat de brug helemaal in de mist lag.

Er liepen mensen over de brug met dikke kleren en regenjassen aan dus we hebben dat idee overboord gezet. Wel een parkeerplaats gezocht en uiteindelijk gevonden, dit viel niet mee! 

Lopend de stad ingegaan richting Chinatown, dit deel van de stad wilden we nog graag zien. 
Wat een bijzondere stad ín een stad! Ik geloof dat je in veel grote steden een Chinatown hebt maar voor mij was dit de eerste keer dat ik in een Chinatown kwam, heel bijzonder. Het is net of je van het ene moment op het ander moment een andere stad inloopt. Veel winkeltjes waar we natuurlijk rondgesnuffeld hebben en eettentjes met lekker Oosters eten. Onze lunch was een heerlijke wokmaaltijd, het enige westerse eraan was dat we een vork in plaats van chop-sticks kregen.

.     
Er was ook nog een muziekfestival bezig, geweldig om een jazz-orkest midden op straat te horen spelen, het is niet onze muzieksmaak maar leuk om de sfeer te proeven.

Op een gegeven moment toch maar weer richting camper gelopen, 'de reis must go on'.....
Toen we bij de camper aankwamen realiseerden we ons dat het in Nederland nèt middernacht was én 13 augustus: Ans is jarig! We zagen dat ze nog online was en hebben even met haar gebeld via Messenger, zo leuk, met beeld erbij. M'n jarige zusje in Holland al in haar bed en ik op een parkeerplaats in San Francisco: zo ver weg maar toch ook zo dichtbij! Heerlijk!

Op naar Monterey, een kustplaatsje, hopelijk vinden we daar een camping aan zee, vooral ik heb zin in een dagje strand!
Toen we daar aankwamen was het al aan het eind van de middag en het was er fris, bewolkt en winderig, niet echt strandweer! En helaas was de camping aan zee al vol dus moesten we op zoek naar een andere. Dit was nog niet zo eenvoudig want in die regio zitten er blijkbaar niet veel campings aan de kust, dit in tegenstelling tot bv de Nederlandse kust.
We hadden er nog eentje gegoogled maar dat bleek een camping voor alleen militairen te zijn dus daar mochten we niet staan. Een derde zag er wel ergens shabby uit dus op naar nummer 4: een paar mijl verderop, op een berg. Onderaan de berg hing een bordje: camping gesloten vanwege een evenement maar we dachten: we proberen het toch maar gewoon, we hadden niet zo veel keuzes meer. Boven stond een bewaker die ons gelukkig nog een plekje kon toewijzen en toen bleken we nààst een race-circuit van Mazda te staan waar dit weekend een pre-reunion-race gehouden werd met allemaal oude race-auto's! Echt grappig, vooral omdat we dit helemaal niet gepland hadden. 
's Avonds even wat van de go-pro-filmpjes bekeken die de jongens de afgelopen weken gemaakt hebben, echt mooi en soms hilarisch wat ze gefilmd hebben!

Dag 22
Al vroeg gewekt door langsrijdende trucks en allerlei mooie auto's, de jongens keken hun ogen uit. Om 8.00 uur stonden we, met het slaap nog in de ogen, al naar een autorace te kijken!

Daarna snel ontbeten en weer op weg, nu naar Pismo Beach. Gisteravond hadden we even 'plan de campagne' gemaakt: het schiet nu toch wel erg hard op en we moeten de dagen nog even efficiënt indelen....ik wil nog graag even naar het strand en Ian wil toch ook nog heel graag wat van Los Angeles zien dus we moeten even wat vaart maken. Wat een beetje jammer is, is dat we nu niet echt bij Monterey naar de zee kunnen (daar zwemmen blijkbaar veel walvissen) en dat we Highway 1 niet echt kunnen volgen langs de kust maar dat heeft vooral te maken met het feit dat die weg voor een heel groot gedeelte is afgesloten doordat delen van de weg zijn weggeslagen door noodweer. Dus we hebben besloten om vandaag door te rijden naar Pismo Beach, we hopen dat we daar lekker de middag aan het strand kunnen liggen dan gaan we morgen dòòr richting LA.

En wat zagen we toen we bij Pismo Beach de zee in beeld kregen? Ja echt, walvissen!!!!!
En niet eentje, nee, meerdere rugvinnen, soms een kop die omhoog kwam, soms zo'n fontein water wat ze opspuiten, echt zò gaat om dat in het echt te zien! Ik was als een kind zo blij!
We hadden hier geen camping gereserveerd maar via google een mooie camping aan zee gevonden en daar hadden ze gelukkig nog plek, tussen de gigantische camper-trailers die de Amerikanen zelf hebben of huren, tjonge jonge, het zijn soms complete bussen. En allemaal met een kolossale pick-up truck ervoor, echt heel on-Europees.

Helaas was ondertussen de zon weer verdwenen achter een soort mist-sluier, zoals we dat ook in San Francisco en Monterey zagen. Jammer want ik had echt gehoopt op een middagje zon. Later klaarde het gelukkig nog wel wat op dus toen zijn we gelijk met stoeltjes en eten en drinken naar het strand gegaan, direct naast de camping. En ook daar zagen we weer meerdere walvissen. Wat een mooi gezicht. Ook al waren ze natuurlijk wel een eind uit de kust, toch kon je ze duidelijk zien. Ik heb geprobeerd foto's te maken (natuurlijk, mama maakt echt óveral foto's van, volgens de jongens), het is een beetje een zoekplaatje maar we hebben vooral de herinnering.

Dag 23
De volgende ochtend heb ik langs het strand hardgelopen, altijd leuk. Genoten van de vogels en de zee en ook de walvissen waren wakker, ik blijf het een heel bijzonder beeld vinden: een stukje zien van zo'n levensgroot beest in de uitgestrekte zee.
Het weer viel weer een beetje tegen, er blijkt hier aan de kust toch wel heel veel mist boven de zee te drijven. Dus na het ontbijt naar LA, we hebben een camping gevonden in Long Beach, waar voor 2 nachten plek is.

Het blijkt een mooie camping te zijn, Golden Shore-RV-park, met een fijn zwembad.
Vlak bij de camping stopte een gratis shuttlebus die we 's avonds gelijk hebben uitgeprobeerd, deze bracht ons naar Shoreland Village, een gezellig dorpje aan de haven met leuke winkeltjes en restaurantjes. Heerlijk gegeten met uitzicht op de haven, een geslaagd laatste restaurant-bezoek (morgen gaan we de stad in dus dan wordt de laatste burger-keten van het lijstje afgestreept).

.                                                              

We hebben nog gezellig gekletst met de ober en hem verrast met een stroopwafel (hij vroeg wat het lekkerste eten was in Nederland en wij konden eigenlijk alleen een stroopwafel bedenken), die had ik toevallig nog in mijn tas zitten van de heen-vlucht. We zeiden al: die jongen zal wel denken: al die gekke Nederlanders hebben stroopwafels in hun tas in het buitenland!

Dag 24
Dichtbij de camping (10-15 min lopen) lag een metro-station vanaf waar we richting Santa Monica Pier en Venice Beach zijn vertrokken, een lange rit in de metro maar een goedkope manier van reizen en zo zie je nog eens wat. En het verkeer in LA is dramatisch dus dit was een betere optie dan met de camper te gaan. De jongens wilden hier graag naar toe ivm een spel wat zij spelen (GTA) en wat zich blijkbaar daar en op Venice Beach afspeelt.
Tijdens de metrorit zagen we veel van de stad, niet alleen mooie stukjes maar vooral ook hele oude, verpauperde stukken (bv de wijk waar rapper Tupac vandaan kwam). Ian had al verteld dat hij gehoord had dat er veel daklozen in LA waren, nou, dat klopt wel. Langs de metrolijn zagen we heel veel tentenkampen/hutjes met verschrikkelijk veel troep in erbarmelijke omstandigheden, ongelofelijk dat er mensen zijn die zo leven.
Ook op het eindpunt, een toeristisch stuk van LA, zagen we veel zwervers en op Venice Beach zitten ze bij de winkeltjes, verkopen street-art, zelfgemaakte kunst van blikjes, maken ze muziek en liggen ze te slapen. Op dat deel lijkt het bij het straatbeeld te horen, heel apart. Het geeft een soort hippie-achtige sfeer, heel apart.
Santa Monica Pier is een heel toeristische pier met een kermis er op, je kijkt uit op een prachtig lang, breed strand waarlangs we naar Venice Beach gelopen zijn. Onderweg staan allerlei fitness-aparaten waarop gespierde mannen aan het werk zijn en op de pier fietsen, wandelen, skaten en rolschaatsen allerlei mensen, leuk om te zien, bekend van tv-series als Baywatch.

.     

.      

.         
Met de metro weer terug en inderdaad de laatste burger-keten bezocht: In-en-out-burger. Ik ben nu wel klaar met de hamburgers......
Flink verbrand en moe weer terug op de camping.
Morgen naar Malibu-beach!